O kurnadan bu kurnaya çirkef sıçramış

Pazar sabahının vermiş olduğu inanılmaz miskinlikle birlikte daha parmaklarım birbirinden ayrı hareket etme kararı almadan klavye karşısında yazı yazmaya çalışmak, herşeyden önce, zaman kaybı. Bir saat sonra daha hızlı yazabileceğim birşeyi şimdi böyle ıkına sıkına yazmanın hiçbir anlamı yok tabi.
Ama sinirlerim bozuldu artık. Deviantart'ta başkalarının sayfaları üzerinde notlar bırakarak benim katılımım olmadan süren bu tiratın sonunun gelmesi gerektiğini düşünüyorum. Hakkımda söylenen asıllı/asılsız söylentiler sabah kahvemin tadını bozuyor. Şu ana kadar herhangi bir cevap vermememin sebebi, durumun Süt Oğlan'daki hamam sahnesine dönmesini istememem: 45 yaşında Rukiye de Haaaanıım, ağzını yırtarım, hophophophop gibisisinden.
Aklı ve mantığı olanlardan rica ediyorum, biliyorum aslında içinizde bir mahalle karısı besliyorsunuz. Ama hiç değilse onları gezintiye bu kadar sıklıkta çıkarmayın. Bırakın kendi içinizde takılsın onlar, görenler de sizi hanımefendi sansın, havanız olur. Bu nedir böyle ya, mahallede pencereden pencereye çekirdek çitliyoruz sanki.